වෙස්සන්තර ජාතකය, බෝසතුනට කළ අපහාසයක් නොවන්නේද? – It is an insult !

බුදුරජාණන්වහන්සේ ගේ පූර්ව උප්පත්තීන්න් හීදී බෝසතුන් මතු බුදු බව පතා දස පාරමිතාවන් පිරූ අයුරු පිලිබඳ ලියැවී ඇති සාහිත්‍යය කෘතී ජාතකකථා නම් වෙයි.පන්සිය පනස් ජාතකකතා පොතේ ජාතකකථා අතර බොහොමයක් අද සමාජයට මනාව ගැලපෙන පාඨකයාට ජීවිතාවබෝධය ලද හැකි සර්වකාලීන වටිනාකමකින් යුතු නිර්මාණයන් බවට කිසිදු විවාදයක් නැත.නමුත් මේ කෘතියේ කථා අතර අවසාන කොටසේ දක්වා ඇති වෙස්සන්තර ජාතකය නම් බෝධිසත්වයන් ගේ ශ්‍රී නාමයට කැලැල් වන පරිදි කිසිවෙකු හෝ ගොතන ලද්දක් හෝ අධික ශ්‍රද්ධාව නිසා නොමග ගොස් කළ ප්‍රබන්ධයක් බවට සැකයක් මාතුල ඇත.(වෙස්සන්තර ජාතකය,ගම්පොළ යුගයේ ලියැවුණ පන්සිය පනස් ජාතකකථා පොතට පසුකාලීනව එක්කරන ලද්දක් බවට මතයක් ඇතත් මූලාශ්‍ර සොයාගත නොහැකි විය)

දස පාරමිතාවන්ගෙන් මුල් ම පාරමිතාව වන දාන පාරමිතාව ඉස්මතු වන ලෙස ගොතා ඇති මේ කතාන්දරයේ මුල් කොටසේ දැක්වෙන පරිදි වෙස්සන්තර රජතුමා තම රජකම දන්දීම හෝ ,තමා සතු මඟුල් ඇතු හෝ අනෙක් වස්තු සම්භාරය දන්දීම උසස් දානපාරමිතා පිරීමක් බවට ගැටලුවක් නැත.(අවිචාරවත් ලෙස දුගීන්ට දන් දීමෙන් අලසයන් බෝවනවා මිසක දුප්පත්කම නැති නොවන බව සත්‍යයකි.නමුත් දානය පිරිනමන පුද්ගලයා ගේ චේතනාවේ පාරිශුද්ධත්වය සලකා අපි මොහොතකට එය අමතක කරමු).නමුත් ලේඛකයා ගේ ගැටලුව නම් වෙස්සන්තර රජු තම ආදරණීය දරු දෙදෙනා (ජාලිය හා ක්‍රිශ්ණජිනා)මහලු ජූජකයාට දන්දීමෙන් පිරීමට බලාපොරොත්තු වන පාරමිතාව කුමක්ද?යන්නයි.

වයසට නොගැලපෙන විවාහයක් කරගෙන සිටින ජූජකයා මේ දරුවන් රැගෙන යන්නේ මෙහෙකාරකමට බව මුලින් ම පැහැදිලිය.“පුත්ථා වත්ථු මනුස්සානං -දරුවන් මිනිසුන්ට වස්තූන් වේ“යනුවෙන් බුදුදහමේ ඉගැන්වේ.වෙස්සන්තර රජු තමාගේ ඒ වටිනා සම්පත ජූජකයාට දන් දෙන්නේ ජූජකයාට දරු සම්පත් ලබාදීම උදෙසා නොවේ.ඔහු දරුවන් රැගෙන යන්නේ හදේ උපන් දාරක ස්නේහයක් මුල්කොට ගෙන දරුවන් ලෙස හදාවඩා ගැනීමට නොවේ,මෙහෙකාරකමටය.මේ දරු දෙදෙනාට උපතින් ම උරුමව තිබූ රාජ සම්පත්  අහිමි කොට ඔවුන් දුෂ්කර වනගත දිවියකට යොමුකිරීම ද වෙස්සන්තර රජු ඒ දරුවන්ට කළ අසාධාරණයක් බව මාගේ හැඟීමයි.නමුත් එය ද ඉවසා සිටිය හැක්කේ රජමාළිගයෙන් පිටමං වී නමුදු තවදුරටත් ඒ දරු දෙදෙනා මාපිය රැකවරණයේ ම සිටින බැවිණි.දරුවනට දෙමාපිය රැකවරණය රාජසම්පත් වලට වඩා වටින්නේය.නමුත් ඒ අසරණයන්ට එය ද අහිමි කොට මහලු බමුණෙකුට සහ ඔහුගේ යොවුන් බිරිඳට අත්පා මෙහෙ කිරීම උදෙසා (ඒ බැව් දැන දැනම)යැවීම කිසිලෙසකට හෝ බෝධිසත්ව චරිතයක් විසින් සිදු කරනු ලබන්නක් යයි කිව හැකිද?මගේ මතය නම් එය එසේ සිදුවිය නොහැකි බවයි.

වෙස්සන්තර රජු මෙය කළේ මතු බුදු බව පතා යයි කෙනෙකු මෙහිදී තර්කයක් නගනු ඇත.නමුත් තමාගේ ම දරුවන් විපතට පත් කර තමන්ට විමුක්තිය ලබාගත හැකි යයි බෝධිසත්වන් වහන්සේ සිතීයයි කීම කිසිසේත් ම පිලිගත නොහැක්කි.තම දෑස් ඉදිරිපිටම දෑත් වලින් ලේ ගලද්දී ජූජකයා දරුවන් වැල්පටවලින් බැඳ ගෙන යන බව වෙස්සන්තර ජාතකකථාවේ දක්කවා තිබේ.මෙය පැහැදිලි ලෙසම බෝධිසත්වයනට කල අපහාසයක් බව කිවයුතුය.

අසවලා ගෙන් ඇසුවා කියා හෝ අසවල් පොතේ තිබුණා කියා හෝ පරම්පරාවෙන් ඇසුවා කියා හෝ යමක් පිලි නොගන්නා ලෙස ද,තම තර්කඥානයට ගැලපේ නම් ම පමණක් යමක් පිලිගන්නා ලෙස ද බුදුන්වහණ්සේ දේශනා කොට ඇත(කාලාම සූත්‍රය?).මට නම් වැටහෙන්නේ වෙස්සන්තර ජාතකය බෝධිසත්ව චරිතයට දැන හෝ නොදැන එල්ල කළ මඩ පැල්ලමක් බවයි.