පිංගුත්තර ගේ ගැටලුව ඌණ සේවානියුක්තිය ද? – The issue is the under employment

උම්මග්ග ජාතකයේ එන (සමහර විටෙක වෙනම ම ජාතක කථාවක් ලෙස ද දැක්වෙන)සිරි කාළකණ්නි කථාව පිලිබඳ විග්‍රහයක් කරන ප්‍රවීන බ්ලොග් රචක කතන්දර පවසන්නේ එහි එන පිංගුත්තරයා,කතුන් ප්‍රිය නොකරන සමරිසියෙකු බවයි.නමුත් මා සිතන්නේ මේ කතාව පසුපස ඇත්තේ ඇත්තේ ජීව විද්‍යාත්මක ගැටලුවක් නොව වත්මනෙහි ජාතියක් වශයෙන් අප ද පීඩා විඳින ආර්ථික හා දේශපාලනමය ගැටලුවක් බවයි.ඒ ගැටලුව නම් විරැකියාව හෝ ඌණ සේවා නියුක්තිය යි. 

ඒ බැව් හෙලිවන්නේ සිරි කාලක්ණ්ණි කථාවේ අපර කොටසිනි.දිනක් වෙදේහ රජු ගේ බිසවක් බවට පත්ව සිටින උදුම්බරා දේවිය (පිංගුත්තර විසින් ප්‍රතික්ෂේපිත බිරිඳ),උයන් කෙළිය නිමවා රජු සමඟ  පෙරලා මාළිගයට එන විට පිංගුත්තර මුණගැසේ.ඒ මාර්ගය පිලිසකර කරන කම්කරුවෙකු ලෙසය.සූසැට ශිල්පය උගෙන තක්සලාවේ හොදම ශිෂ්‍යයා ලෙස අධ්‍යාපනය නිමා කළ පිංගුත්තරට රැකියාව ලෙස ලැබෙන්නේ මහපාර සුද්ද කිරීමය.මෙය ඔහු ගේ උගත්කම හා කිසිසේත් ම නොගැලපෙන්නක් බව පැහැදිලිය.එසේ වූයේ ඇයි?

භාරත සමාජය කුල සතරකට බෙදී පැවතින.ඒ බ්‍රාහ්මණ,ක්ශත්‍රීය,වෛශ්‍ය හා ක්ශුද්‍ර වශයෙනි.පුද්ගලයකු ගේ ජීවන වෘත්තිය තීරණය වූයේ ඔහු උපතින් ම අයත් වන කුලය අනුවය.සමාජයේ ඉහලම කුලය වූ බ්‍රාහ්මන කුලයට අයත් වූවෝ රාජඋපදේශකයන් හෝ ආගමික පූජකවරයන් ලෙස ඉහලම ජීවන තත්වයක් ලදහ.මීලඟට සිටි ක්ශත්‍රීයන් නම් රට පාලනය කළ රජවරුන් හා වෙනත් පාලක පැලැන්තියට අයත් වූවන් සහ වෙළඳාමෙන් ධනය රැස් කළ සිටුවරුන්ය.වෛශ්‍යන් යනු කෘශිකර්මය බඳු වෘත්තීන් හි නියැලෙමින් ජීවිකාව සරි කළ සාමාන්‍ය ජනතාවය.පහත් ම කුලය හෙවත් ක්ශුද්‍රයන් නම් කසලශෝධනය බඳු රැකියාවල නියැලෙමින් සිටි කුල හීන ජනතාවය.

අද මෙන් එදවස ද මත රජයේ රැකියා ලැබුණේ සුදුසුකම් වලට නොවන බවට උම්මග්ග ජාතකය කදිම නිදසුන් සපයයි.වේදේහ රජතුමා ගේ උපදේශකයන් සිව් දෙනා වන සේනක,පුක්කුස්ස,කාවින්ද හා දේවින්ද යනපඬිවරු ඔවුන් දැරූ උපදේශක තනතුරු සඳහා අවම සුදුසුකම් පවා සපුරා නොතිබුණු බැව් එම කෘතියේ එන සිද්ධි වලින් ගම්‍ය වේ .ප්‍රඥාසම්පන්නභාවය පිළිබදව පතල කීර්තියක් තිබූ නමුත් ගොවි පවුලක සාමාජිකයෙක් වූ මහෞෂධ පඬිතුමා ද රාජසේවයට එක්වීමට එරෙහිව ඒ පඬිවරු සිව් දෙනා ක්‍රියා කළ අයුරු උම්මග්ග ජාතකයේ විස්තර කෙරේ.(රජතුමා ගේ පැහැදීම මත රජවාසල සේවයට පැමිණි පසුද ඔවුන් සෑම විටෙකම මහෞෂධ පඬිතුමා අමතන්නේ “ගොවියා පුතු“යන අවඥා සහගත යෙදුමිනි).

මෙවන් පරිසරයක් තුල පිංගුත්තර තරුණයාට තම උගත්කමට සරිලන රැකියාවක් සොයාගත නොහැකිවීම විස්මයක් නොවේ.ඔහු ගේ දෙමාපියන් වෙහෙසවී උපයාගත් ධනයෙන් ඔහු ට තක්සලාවේ අධ්‍යාපනය ලබාදුන්නා විය හැක.හොදම ශිෂ්‍යා ලෙස අධ්‍යාපනය නිමා කළ ද (බ්‍රාහ්මණ කුලයක නූපන් බැවින්)ඔහුට දෙමාපියන් ගේ පැතුම් ඉටු කිරීමට සුදුසු රැකියාවක් නොලැබෙන බැව් ඔහු දැන සිටියේද?ඒ අතර විවාහ දිවියට ඇතුලු වී බිරිඳකට යුතුකම් ඉටුකිරීමට ද සිදුවීම ඔහුට තවත් මරාලයක් වීද?ලැබුණ පලමු අවස්ථාවෙන් ම ඔහු උදුම්බරාගෙන් ගැලවුණේ එනිසාද ?පාර සුද්ධ කිරීම බඳු රැකියාවකින් ජීවිතය රැකගැනීමට ඔහුට සිදු වුණේ එදා සමාජය ද අද මෙන්ම විරැකියාවෙන් හා ඌණ සේවා නියුක්තියෙන් පීඩා විඳි නිසාද?

[නිවාඩු දින බ්ලොග් කරුවෙකු බවට පත්ව සිටින බැවින්,මෙයට නිමිත්ත සැපයූ කතන්දර ගේ පෝස්ටුවට කියවීමට ලැබුණේ තවත් අලුත් පෝස්ට් දෙකක් ම කතන්දර බ්ලොගයේ පලවූ පසුවය.එනිසා එකී ලිපියට ප්‍රතිචාරයක් ලෙස ගැලපූ ඉහත ලේඛණය (පසුව දිනක ආ සුභපැතුමක් වීම වැලැක්වීම සදහා)වෙනම පෝස්ටුවක් ලෙස  මෙහි පල කරන්නට සිදුවිය. ]