ඔෂින් දිගු ගමනක් ගියාය

ඔෂින් දිගු ගමනක් ගියාය. දුගී අඳ ගොවි පවුලක උපන් ඈ අවසානයේ විශාල සුපිරි වෙළඳසැල් ජාලයක හිමිකාරිය වූවාය.ඒ සදහා ඇය ගේ අප්‍රතිහත ධෛර්යය ද නොපසුබස්නා  උත්සාහය ද හේතු විය.සෞභාග්‍යය කරා ඈ ගමන් කළ මාර්ගය රෝසමල් ඇතිරූ මාවතක් නොව කටු අකුල් වලින් ගහන දුර්ග මාර්ගයක් ම විය. ඒ දුෂ්කර මගෙහි ගමන් කිරීම වෙනුවෙන්  ළදරු කළ සිට ම අනුන් ගේ දැලි කුණ සේදුවාය. තමන්ට වඩා වසර දෙක කුනකට බාල දරුවන්ට ආයා වූවාය. නොවඳිනා දුක් වින්දාය. නමුත් අවසන ඈ ඒ සියල්ල  ජයගත්තාය. තනිවම නොව තම දරු පවුල ද සමගින් සමෘද්ධිමත් වූ ඈ තම ජීවිත කලය කෙලවර වනවිට ව්‍යාපාරික ක්‍රෂේත්‍රයේ ඉහලටම ගමන් කිරීමට සමත්ව සිටියාය.

අහම්බයෙන් පසුගිය දිනෙක, සිංහල දෙබසින් තවද රසවත් වූ ඔෂින් ටෙල නලුව (තිස්ස අබේසේකරයන්ගේ හඬින් ඇසෙන ඔෂින් පූර්විකාවේ සඳහන් මේ වදන් තොටවත්තයන් ගේ විය යුතුය) ජාතික රූපවාහිනියෙන් දුටු විට මා සිත අතීතයට ගමන් කළේය. ඈ අපගේ පරණ ම මිතුරියකි. මුලින් ම ඔෂින් ඉංග්‍රීසි බසින් විකාශය වන විට (එවකට හරියට සිංහල වත් බැරි) අපි එය නොනැරඹූ බව මතකය. නමුත් එය සිංහල දෙබසින් නැවත විකාශය වනවිට (ගැටවර වියට පා තබා සිටි) අපි එය සතුටින් වැළඳගතිමු. (කම්මුල් රෝස පැහැ ගත්) ළදරු ඔෂින් ට සිදුවන අරියාදු හමුවේ කඳුලු සැලීමු. ඇය අම්මා ගේ, අත්තම්මා ගේ, සන්සකු (යුධ විරෝධී හමුදා සෙබලා) ගේ, කගායා හි සහල් වෙළද පවුලේ ආදරයට කරුණාවට පාත්‍ර වන විට අපි ද සැනසුම් සුසුම් හෙලුවෙමු. මේ අනගි ටෙලි නිර්මාණය ලංකාවේ ප්‍රේක්ෂකයන්ට සමීප කළ ජාතික රූපවාහිනිය මෙන්ම එය සිංහල ජනයාට තවත් සමීප කල ටයිටස් තොටවත්තයන් ද  ප්‍රේක්ෂක ජනතාවගේ  නොමද ප්‍රශංසායට ලක්විය යුතුමය.

ඔෂින් ජපාන ඉතිහාසයේ යුගයක් (ලෝක යුධ දෙක අතර කාලය හා ඉන් පසු යුගය) පුංචි තිරයතුලින් ප්‍රතිනිර්මාණය කළ අතර මෙය ඒ අතින් ඓතිහාසික වටිණාකමකින් ද හෙබි කතා පුවතකි.විකිපීඩියාවට අනුව ඔෂින් යනු එක්තරා දිරිය ජපන් කතක ගේ සැබෑ ජීවිත කතාවයි.

සමස්ථ ජපාන ජනතාවම අනාගතය ගැන බලාපොරොත්තුවක් නැතිව දුක් විදිමින් සිටි යුගයක් වීය. ගොවි ජනතාව සිටියේ ඉඩම් හිමියා ගේ  ග්‍රහණයේය. එක් කන්නයක අස්වැන්න ඊළඟ කන්නයේ අසවනු ලැබෙන තෙක් ප්‍රමානවත් නොවූ නිසා ඔවුහු බත් හා මුසු කොට රාබූ අනුභව කළෝය. දුගී ජනතාව සූරාගෙන කෑ සුලුතර ධනවත් ඉඩම් හිමියාට වාල් කම් කළෝය. දුගී විෂම චක්‍රයෙන් ගැලවීම සදහා තනිව හෝ පවුල් පිටින් පිටරටකට යෑම ගැන විශ්වාස කළහ.

සියලු පීඩනයන් හමුවේ වුව ද ජාත්‍යාලය හා දේශනානුරාග ද නොඅඩුව ජපන්නුන් ගේ සිත් සතන් තුල පැලපැදියම්ව පැවතිණි. රට වෙනුවෙන් ඕනෑම මෙහොතක යුද්ධයට යාමට ද උදාර අරමුණු වෙනුවෙන් ජීවිතය උව ද කැපකිරීමට පසුබට නොවූහ.[ඔෂින්ට තකේෂි (පුතු) ද, රූසෝ (සැමියා) ද අහිමි කළේ යුද්ධයයි.]

 මුලින් කී පරිදිම අහම්බෙන් පසුගිය දා ඔෂින් නරඹනවිට මට ඇති වූ  හැඟීම නම් ජපානය නැගී සිටි අයුරින් ජාතියක් ලෙස නැගීසිටිමට අපට නොහැකි වූයේ මන්ද යන්නයි. (වර්තමාන ශ්‍රී ලංකාව එදා ජපානය හා සසදන්න – එළවලු විකුණාගත නොහැකි ගොවීන්,  අර්ථසාධක අරමුදල රැකගැනීමට සටන් කරන කම්හල් සේවකයින්, කොරියානු සිහිනයෙන් මුසපත් ව සිටින තරුණ ප්‍රජාව).

ලේඛකයා කෙටි කලක් ජපාන සමාගමක දේශීය ව්‍යාපෘතියක සේවය කළේය. එහිදී ලද අත්දැකීම් නම් ජපන්නු ද අප රටේ ජනතාව ද දැනුම හෝ දක්ෂතාවය අතින් විශාල පරතරයක නැති බවයි.

එසේ නම් වෙනස කුමක් ද ?

ඔවුන් ගේ විනයානුකූල ක්‍රියාකලාපය සහ ආකල්ප වල ඇති උත්කෘෂ්ඨ බවයි.

උදෑසන 8.00 ට රාජකාරි ඇරඹෙන් නේ නම් සියලුම නිළධාරීන් ඒ වන විට තම ආසනය මත උදේ රැස්වීම ට සූදානම් ව සිටිය යුතුය.(වැසිකිළියේ හෝ තේ කාමරයේ නොව). කාර්යාලයේ දැන්වීම පුවරුවක සෑම නිළධාරියෙකුගේම නම හා දැන් සිටින ස්ථානය (Destination) සදහන්ව තිබේ. යමෙකු පිටතට යන්නේ නම් ඒ බව ද නැවත ඒමට බලාපොරොත්තු වන වේලාව ද ඒ පුවරුවේ සටහන් කල යුතුය.දිවා විවේකය 12.00 නම් අනිවාර්යයෙන් ම ඒ වෙලාවට පිට වියයුතුය.නැවත නියමිත වේලාවට පැමිණිය යුතුය. කාර්යාලය තුල S5 මනාව ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. අපේ කාර්යාල වල සිටින කා.කා.ස හෙවත් පියන් ලා මෙහි නැත. කා.කා.ස කෙනෙනකුට පැවරෙන රාජකාරි සියල්ල (ජ්‍යේෂ්ඨත්වය නොසලකා) අප විසින් ම ඉටුකරගත යුතුය.

තමන්ට පැවරෙන රාජකාරිය මනාව ඉටු කිරීම ගැන පැමිණිල්ලක් නැති මුත් අපේ දේශීය සේවකයන් සෑම විටෙකම බැලූවේ ලොක්කට නොපෙනෙන්න පහට කලින් ගෙදර යාමටය.තේ විවේකයේ වල්පල් දෙඩවීමට තව විනාඩි 20ක් වැඩිපුර ගැනීමටය. කෙටියෙන් කිවහොත් තම ප්‍රධානියා ගේ කනිං රිංගායාමෙන් අප දේශීය සේවක මහතුන් අමුතුම තෘප්තියක් ලැබීය.

වරක් අනවශ්‍ය ලෙස කඩදාසි නාස්ති කළ දේශීය සේවක මහතෙකු අමතා ජපන් විධායකයෙකු පැවසූවේ මෙයයි.”අපේ සමාගමට මේ කඩදාසිය වෙනුවෙන් වැය වන මුදල දැරීම මහ අමාරු වඩක් නෙවෙයි.ඒත් මේ කඩදාසි හදන්න විනාශ කරන ගස් කීයක් අපිට ඉතිරි කරන්න පුලුවන් ද අනවශ්‍ය ලෙස කඩදාසි නාස්ති නොකොලොත්?”

මේ සත්‍යය වශයෙන්ම ජපන්නු කල්පනාකරන විදිය බව කිවයුතුය.

අප ද ජාතියක් වශයෙන් (ඉහල සිට පහලට සමස්ථ ප්‍රජාවම) විනයගරුකව යහපත් ආකල්ප වලින් පෝෂිත ව ක්‍රියාකරන්නේ නම් දෙපයින් සිට ගැනීම මහ අමාරු දෙයක් නොවේ.